စိတ်မရှိခြင်းဖြစ်နေတဲ့အခါ၊ နားလည်တယ်ဆိုတဲ့ခံစားမှုမရှိပါဘူး။ စဉ်းစားတဲ့အခါ၊ နားလည်နိုင်တယ်၊ နားမလည်ဘူးဆိုတာရှိပါတယ်။ စဉ်းစားတဲ့အခါ၊ နှစ်ဖက်ခွဲထွက်သွားပါတယ်။ ကောင်းတယ်၊ ဆိုးတယ်၊ ရှိတယ်၊ မရှိဘူး၊ ကြိုက်တယ်၊ မကြိုက်ဘူးစသဖြင့်။ သတိထဲမှာ ရုပ်ဝတ္ထုပြောင်းလဲထားတဲ့ စကြာဝဠာကြီးတစ်ခု ပြန့်ကားနေပါတယ်။ သတိဟာ ရုပ်ဝတ္ထုမဟုတ်ပေမယ့်၊ ရုပ်ဝတ္ထုဖြစ်တဲ့ စကြာဝဠာကိုလည်း ပါဝင်နေပါတယ်။ သတိရှိနေတဲ့အခါ၊ ကောင်းတယ်၊ ဆိုးတယ်ဆိုတာမရှိပေမယ့်၊ ဒီနှစ်ခုလုံးကိုလည်း ပါဝင်နေပါတယ်။ ဒီအမြင်နဲ့ကြည့်ရင်၊ သတိရှိနေတဲ့အခါ၊ ဘဝမှာ အဓိပ္ပာယ်နဲ့ ရည်ရွယ်ချက်မရှိပေမယ့်၊ အဓိပ္ပာယ်နဲ့ ရည်ရွယ်ချက်ရှိတာကိုလည်း ပါဝင်နေပါတယ်။ အဓိပ္ပာယ်နဲ့ ရည်ရွယ်ချက်ရှိတာက စဉ်းစားခြင်းပါ။ စဉ်းစားတဲ့အခါ၊ အတ္တရဲ့လွှမ်းမိုးမှုခံနေရတဲ့ လူသားဟာ သတိဆိုတဲ့ အရင်းခံအစကို ပြန်သွားဖို့ဆိုတာ ရည်ရွယ်ချက်ဖြစ်တယ်လို့ နားလည်နိုင်ပြီး၊ သတိကနေကြည့်ရင် ပြန်သွားတာဟာ အကြောင်းပြချက်မရှိဘဲ ဖြစ်လာတာပါ။
လူသားတစ်ယောက်ဟာ သတိရှိနေဖို့ ကြိုးစားရတဲ့အကြောင်းရင်းတစ်ခုကတော့၊ သဘာဝအတိုင်း စူးစမ်းလိုစိတ်ဖြစ်လာတာပါ။ နောက်တစ်ခုကတော့၊ ရုတ်တရက် ထိခိုက်စရာကောင်းတဲ့ဖြစ်ရပ်တစ်ခု ဖြစ်လာတာပါ။ ဒါဟာ စိတ်ပျက်အားငယ်မှုဖြစ်နိုင်သလို၊ အရေးကြီးတဲ့အရာတစ်ခုခုကို ဆုံးရှုံးရတဲ့ဝေဒနာလည်း ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။ ဘဝမှာ မျှော်လင့်မထားတဲ့ ကြီးမားတဲ့ဝေဒနာတစ်ခုနဲ့ ရင်ဆိုင်ရတဲ့အခါ၊ နောက်ပိုင်းမှာ ဒါဟာ အရင်းခံသတိကို သတိထားမိစေတဲ့ အကြောင်းရင်းဖြစ်တယ်ဆိုတာ နားလည်လာနိုင်ပါတယ်။ ရောဂါဆိုတာ ခန္ဓာကိုယ်ကပေးတဲ့ အန္တရာယ်သတိပေးချက်ဖြစ်ပြီး၊ ဘဝနေထိုင်မှုပုံစံကို ပြန်လည်သုံးသပ်ဖို့ အခွင့်အရေးဖြစ်ပါတယ်။ ဘဝရဲ့ဝေဒနာတွေဟာလည်း အလားတူပါပဲ၊ ဒါတွေရဲ့အကြောင်းရင်းဖြစ်တဲ့ စဉ်းစားခြင်းဟာလည်း ယာယီဖြစ်ပြီး၊ မူလပုံစံဖြစ်တဲ့ သတိကို သတိထားမိစေတဲ့ အကြောင်းရင်းဖြစ်ပါတယ်။
ကြာရှည်စွာ ဝေဒနာခံစားရတဲ့အတွေ့အကြုံရှိလာတဲ့အခါ၊ ဝေဒနာခံစားရတာကို မနှစ်သက်တဲ့အချိန်တစ်ခု ရောက်လာပါတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ၊ စိတ်မရှိခြင်းအကြောင်းကို သိလာတဲ့အခါ၊ နောက်ပြန်မလှည့်တော့ပါဘူး။
အဆိုးဆုံးဖြစ်ရပ်တွေကြောင့် ဝေဒနာခံစားရတာဟာ၊ စိတ်မရှိခြင်းဆိုတာနဲ့ တွေ့ဆုံရတဲ့ အကောင်းဆုံးဖြစ်ရပ်ဖြစ်လာပါတယ်။
သတိရှိနေပြီး၊ စိတ်မရှိခြင်းအကြောင်းကို စိတ်ရင်းစေ့ပြီး လုပ်ဆောင်နေတဲ့အခါ၊ ခန္ဓာကိုယ်မှာ ပြောင်းလဲမှုတွေ ဖြစ်လာတတ်ပါတယ်။ ဥပမာ၊ နှလုံးခုန်မြန်တာ၊ သတိလစ်တာ၊ အကြောင်းပြချက်မရှိဘဲ ခန္ဓာကိုယ်မအီမသာဖြစ်တာစသဖြင့်။ ဆေးရုံမှာ စစ်ဆေးကြည့်ရင်လည်း၊ အကြောင်းပြချက်မသိရတာမျိုး ရှိတတ်ပါတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ၊ စိတ်မငြိမ်မသက်ဖြစ်တတ်ပေမယ့်၊ အဲဒီစိတ်ခံစားမှုတွေရဲ့လွှမ်းမိုးမှုမခံဘဲ၊ အေးဆေးစွာလေ့လာပြီး၊ စိတ်မရှိခြင်းကို ဆက်ထိန်းထားပါ။ ဒီကာလဟာ လူတစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် မတူပါဘူး။ ဒီဆက်လက်လုပ်ဆောင်မှုဟာ စိတ်မရှိခြင်းကို ပိုပြီးပုံမှန်ဖြစ်လာအောင် လုပ်ပေးပါတယ်။ ဒါဟာ နေ့စဉ်လုပ်ရိုးလုပ်စဉ်ဖြစ်လာဖို့ နောက်ဆုံးအဆင့်ပါ။ ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ပတ်သက်ပြီး စိတ်မငြိမ်မသက်ဖြစ်တာဟာ၊ ဒီယာယီခန္ဓာကိုယ်ဟာ ကိုယ်တိုင်ဖြစ်တယ်ဆိုတဲ့ အတ္တရဲ့မှားယွင်းတဲ့အသိအမြင်နဲ့ တွယ်တာမှုကနေ လာတာပါ။ အဲဒါကို သတိထားမိပါ။
ဆက်လက်လုပ်ဆောင်မှုရဲ့ရလဒ်အနေနဲ့၊ စိတ်မရှိခြင်းဟာ နေ့စဉ်လုပ်ရိုးလုပ်စဉ်ဖြစ်လာတဲ့အခါ၊ အဲဒီအခြေအနေနဲ့ လိုက်လျောညီထွေဖြစ်တဲ့ ပြောဆိုလုပ်ဆောင်မှုတွေ သဘာဝအတိုင်းဖြစ်လာပါတယ်။ သတိက လူကို လှုပ်ရှားစေပါတယ်။ ဒါမှမဟုတ် သတိက လူကတစ်ဆင့် လှုပ်ရှားပါတယ်။ တစ်နည်းအားဖြင့်၊ အတ္တရဲ့လိုအင်ဆန္ဒတွေကနေ မဟုတ်ဘဲ၊ အဲဒီအခြေအနေနဲ့ လိုက်လျောညီထွေဖြစ်တဲ့ ပြောဆိုလုပ်ဆောင်မှုတွေ အလိုအလျောက်ဖြစ်လာပါတယ်။ ပြီးတော့ သတိက လှုပ်ရှားစေတယ်ဆိုတာ၊ လောကကြီးအတွက် ကောင်းကျိုးဖြစ်ထွန်းအောင် လုပ်ဆောင်တာလည်း ဖြစ်ပါတယ်။
သတိရှိနေတာဟာ၊ အနှစ်သာရဖြစ်ပြီး၊ အလိုအလျောက်သိမှုဖြစ်ပြီး၊ ထိုးထွင်းသိမြင်မှုလည်း ဖြစ်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် စိတ်မရှိခြင်းဖြစ်နေတဲ့အခါ၊ အမျိုးမျိုးသောအရာတွေကို သတိထားမိလာပါတယ်။ အဲဒီအထဲမှာ လောကရဲ့နိယာမတွေကို သတိထားမိတာလည်း ပါဝင်ပါတယ်။ ခေတ်နဲ့အမျှ ပြောင်းလဲနေတဲ့ လူကြိုက်များမှုတွေမဟုတ်ဘဲ၊ လောကရဲ့မပြောင်းလဲတဲ့နိယာမတွေကို သတိထားမိလာပါတယ်။ ဒါဟာ ကိုယ်တိုင်ကို ပညာရှိစေပါတယ်။ သတိရှိနေတဲ့အချိန်ဟာ ကြာလာတာနဲ့အမျှ၊ စွဲလမ်းမှုနဲ့ အစွဲအလမ်းတွေ ပါးလာပြီး၊ အရာဝတ္ထုတွေကို နက်နက်နဲနဲကြည့်တဲ့ ထိုးထွင်းသိမြင်မှုစွမ်းရည် လုပ်ဆောင်လာပြီး၊ ဉာဏ်ပညာလည်း တိုးပွားလာပါတယ်။ ပြောင်းပြန်အားဖြင့်၊ အချိန်ဖြုန်းဖို့ တီဗီနဲ့ လက်ကိုင်ဖုန်းကြည့်တဲ့အချိန်များလာတဲ့အခါ၊ သတိရှိနေတဲ့အခြေအနေကနေ ဝေးကွာသွားပြီး၊ စဉ်းစားဆင်ခြင်မှုနဲ့ ပညာရှိမှုကနေ ဝေးကွာသွားပါတယ်။
လောကကြီးရဲ့ အပေါ်ယံ အပြောင်းအလဲတွေဟာ အမြဲတမ်း ပြောင်းလဲနေပေမယ့် အမြစ်တွယ်နေတဲ့ စိတ်သဘောထားကတော့ ထာဝရ မပြောင်းလဲပါဘူး။
စိတ်သဘောထားတစ်ခုတည်းကသာ တစ်ခုတည်းသော အရာဖြစ်ပြီး ဒီဒြပ်ဝတ္ထုစကြဝဠာနဲ့ သေပြီးနောက်ဘဝတွေဟာ အဓိကမဟုတ်ဘဲ ယာယီအိပ်မက်တစ်ခုသာဖြစ်တယ်။ ဒါဟာ အတ္တအတွက် အရေးကြီးတဲ့အရာပါ။
စဉ်းစားတွေးခေါ်မှုမရှိတဲ့ စိတ်သဘောထားဟာ ယောက်ျားလည်းမဟုတ်၊ မိန်းမလည်းမဟုတ်ဘဲ နှစ်ခုလုံးကို ပေါင်းစပ်ထားတာပါ။
စိတ်သဘောထားဟာ အတ္တဆိုတဲ့ စိတ်သဘောထားကနေ ခွဲထွက်ပြီး အတွေ့အကြုံရယူကာ ပြန်လည်ပြီး စိတ်သဘောထားကို သတိပြုမိပြီး အဲဒီဆီကို ပြန်သွားတယ်။ ဒီလိုတွေးကြည့်တဲ့အခါ ဘီစီနှစ်သန်း ၆၀၀ လောက်က ချင်ပန်ဇီမျောက်တွေကနေ ကွဲထွက်လာတဲ့ လူသားတွေရဲ့ ဆင့်ကဲပြောင်းလဲမှုဟာ မလွဲမသွေ ဖြစ်လာရမယ့်အရာလို့ ထင်မြင်လာတယ်။ ချင်ပန်ဇီတွေမှာ လူသားတွေလို တွေးခေါ်နိုင်စွမ်း၊ နားလည်နိုင်စွမ်းမရှိပေမယ့် လူသားတွေဟာ ကွဲထွက်ပြီးနောက် ဦးနှောက်ကြီးလာပြီး တွေးခေါ်နိုင်စွမ်းလည်း မြင့်တက်လာကာ အစပိုင်းမှာ နှိုင်းယှဉ်ရင် အတော်လေး ပါးလွှာနေတဲ့ အတ္တဟာလည်း တဖြည်းဖြည်း အားကောင်းလာတယ်။ မကောင်းမှုတွေကို တွေးခေါ်နိုင်စွမ်းလည်း မြင့်တက်လာပေမယ့် မေတ္တာစတဲ့ စိတ်ခံစားမှုတွေကိုလည်း နားလည်လာနိုင်တယ်။ ကမ္ဘာပေါ်က သက်ရှိတွေထဲမှာ တွေးခေါ်နိုင်စွမ်းရှိတဲ့ လူသားတွေဟာ အတ္တကို နားလည်ပြီး အခြားသက်ရှိတွေထက် စိတ်သဘောထားဆီကို ပြန်လည်ရောက်ရှိဖို့ ပိုနီးစပ်တဲ့ မျိုးစိတ်လို့ ဆိုနိုင်တယ်။ တစ်နည်းအားဖြင့် တွေးခေါ်ပြီး စိတ်သဘောထားကို နားလည်နိုင်တဲ့ သက်ရှိတွေ ပေါ်ထွန်းလာတာဟာ သက်ရှိဆင့်ကဲပြောင်းလဲမှုရဲ့ မလွဲမသွေဖြစ်ရပ် လို့ ဆိုနိုင်တယ်။
စိတ်သဘောထားဟာ အလိုအလျောက်သိမြင်မှုနဲ့ ဆက်စပ်နေတယ်။ အလိုအလျောက်သိမြင်မှုဟာ စိတ်မရှိခြင်းအချိန်မှာ စိတ်သဘောထားကနေ လာတယ်။ လူသားတွေဟာ အလိုအလျောက်သိမြင်မှုကို သတိပြုမိတယ်။ အလိုအလျောက်သိမြင်မှုဟာ စုပေါင်းတဲ့အရာနဲ့ ဟန်ချက်ညီတယ်။ ဆန့်ကျင်ဘက်အနေနဲ့ အတ္တကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ တွေးခေါ်မှုဟာ အဲဒါကို အနှောင့်အယှက်ပေးတယ်။ အပင်တွေ၊ တိရစ္ဆာန်တွေမှာ တွေးခေါ်နိုင်စွမ်းမရှိပေမယ့် စိတ်သဘောထားတော့ ရှိတယ်။ တစ်နည်းအားဖြင့် စိတ်သဘောထားအနေနဲ့ တည်ရှိပြီး အလိုအလျောက်သိမြင်မှုဟာ အမြဲတမ်း စီးဆင်းနေတယ်။ ဒါကြောင့် အလိုအလျောက်သိမြင်မှုကို လိုက်နာတဲ့ ဒီသက်ရှိတွေရဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေဟာလည်း ဟန်ချက်ညီပြီး ရှုပ်ထွေးတဲ့ ဂေဟစနစ်တွေဟာလည်း သဘာဝအတိုင်း ဟန်ချက်ညီကာ စုပေါင်းတဲ့အရာနဲ့ ဟန်ချက်ညီတယ်။
စိတ်သဘောထားဟာ မျက်နှာအမူအရာမရှိ၊ အဖြေလည်းမပေးဘူး။ ဒါပေမယ့် အလိုအလျောက်သိမြင်မှုဆိုတဲ့ ပုံစံမရှိတဲ့အရာတွေ၊ ဖြစ်ရပ်တွေကနေ လူသားတွေကို လှုပ်ရှားစေတယ်။ လူသားတွေဟာ အဲဒါတွေကို ဦးနှောက်နဲ့ အနက်ကောက်ပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကို အသုံးပြုကာ ဖော်ပြတယ်။
"ခန္ဓာကိုယ်ဟာ သဘာဝအတိုင်း လှုပ်ရှားသွားတာကြောင့် ဒီလိုအံ့ဖွယ်ရလဒ်ကောင်းတွေ ရရှိနိုင်ခဲ့တယ်" လို့ ပြောတဲ့ အနုပညာရှင်တွေ၊ အားကစားသမားတွေ ရှိတယ်။ ဒါဟာ စိတ်သဘောထားက သူတို့ကို အသုံးပြုတာကြောင့်ပါ။ အဲဒီအကြံဉာဏ်ဟာ အလိုအလျောက်သိမြင်မှုအနေနဲ့ ရောက်ရှိလာတယ်။
အားကစားမှာ ပြောလေ့ရှိတဲ့ ဇုန် (Zone) သို့မဟုတ် စီးဆင်းမှု (Flow) ဆိုတဲ့ အခြေအနေဟာ စိတ်သဘောထားအနေနဲ့ အားကောင်းစွာ တည်ရှိနေတဲ့ အခြေအနေဖြစ်ပြီး စိတ်မရှိခြင်းအချိန်ဖြစ်တယ်။ ဒါကြောင့် အနှောင့်အယှက်စိတ်တွေ၊ ကြောက်ရွံ့မှုတွေ မရှိဘဲ အလိုအလျောက်သိမြင်မှုကို အပ်နှံထားတဲ့ အရည်အသွေးမြင့် ကစားမှုတွေ ဖြစ်ပေါ်လာတယ်။
ငယ်စဉ်ကတည်းက အားကစားလေ့ကျင့်မှုကို စတင်ခဲ့သည့် ကလေးများတွင် နောက်ပိုင်းတွင် တိုင်းဒေသကြီး သို့မဟုတ် ပြည်နယ်အဆင့်ထက် မြင့်သည့် ကိုယ်စားပြုအဖွဲ့များတွင် ပါဝင်ခွင့်ရသည့် ပါရမီရှင်များသည် စတင်ချိန်ကတည်းက လှုပ်ရှားမှုများနှင့် ဆုံးဖြတ်နိုင်စွမ်းတို့တွင် တစ်ဖက်ကမ်းခတ် ကောင်းမွန်နေတတ်သည်။ ထို့အပြင် အသက် ၁၃ နှစ်ခန့်ရောက်သောအခါတွင် လူကြီးများနှင့် တူညီသည့် လှုပ်ရှားမှုများကို ပြုလုပ်နိုင်လာသည်။ တစ်နည်းအားဖြင့် အလိုအလျောက်သိမြင်မှုဆိုသည်မှာ တစ်ဖက်ကမ်းခတ် ကောင်းမွန်နေပြီး ထို့နောက်တွင် ထိုအရာကို ဖော်ပြသည့် ခန္ဓာကိုယ်ကျွမ်းကျင်မှုကို ထပ်ခါထပ်ခါ လေ့ကျင့်ပြီး မြင့်တက်လာသည်နှင့်အမျှ ဖော်ပြမှု၏ အရည်အသွေးလည်း မြင့်တက်လာသည်။ အလိုအလျောက်သိမြင်မှုသည် စိတ်သဘောထားမှ လာသည်။ တစ်နည်းအားဖြင့် တစ်ဖက်ကမ်းခတ် ကောင်းမွန်မှုဆိုသည်မှာ စိတ်သဘောထား၏ ပင်ကိုယ်အသွင်ပင် ဖြစ်သည်။ ထိုသို့တွေးကြည့်လျှင် ဥပမာ ငါးများ အုပ်စုဖွဲ့ရွေ့လျားမှု သို့မဟုတ် ငှက်များ V ပုံစံဖြင့် ပျံသန်းမှုတို့တွင် စွမ်းအင်ချွေတာမှုဆိုသည့် လက်တွေ့ကျသည့် အချက်နှင့် လှပမှုဆိုသည့် အချက်နှစ်ခုလုံး ပါဝင်နေသည်။ အရည်အသွေးမြင့်မားပြီး တစ်ဖက်ကမ်းခတ် ကောင်းမွန်သည့် လှုပ်ရှားမှုများကို တွေးခေါ်နိုင်စွမ်းမရှိသည့် တိရစ္ဆာန်များက အလိုအလျောက်သိမြင်မှုဖြင့် ပြုလုပ်နေကြသည်။ ထိုအရာကို လူသားတို့၏ တွေးခေါ်မှုမှ ကြည့်လျှင် ဟန်ချက်ညီမှုနှင့် လှပမှုဟု မြင်ရသော်လည်း တွေးခေါ်နိုင်စွမ်းမရှိသည့် တိရစ္ဆာန်နှင့် အပင်များအတွက်မူ သူတို့သည် သဘာဝအတိုင်း လုပ်နေကြခြင်းသာ ဖြစ်သည်။
ဟန်ချက်ညီမှုနှင့် အရည်အသွေးမြင့်မားသည့် လှုပ်ရှားမှုများသည် ဖြစ်ပေါ်လာသည့် အရာများ ဖြစ်သည်။ ထိုအရာများသည် အလိုအလျောက်သိမြင်မှုကို လိုက်နာသည့်အခါတွင် ဖြစ်ပေါ်လာသည်။ အတ္တမှ ဖြစ်ပေါ်လာသည့် တွေးခေါ်မှုဖြင့် ဖန်တီးယူ၍ မရနိုင်ပါ။
သင့်တော်သည့် လူများနှင့် ခရီးထွက်လျှင် ပါးစပ်ဖြင့် မပြောဘဲနှင့် ဟိုနေရာကို သွားချင်တယ်၊ ဒီအချိန်မှာ စသည်ဖြင့် အလိုအလျောက်သိမြင်မှုဖြင့် တိုက်ဆိုင်နေတတ်သည်။ ထို့အပြင် ဘတ်စကတ်ဘော သို့မဟုတ် ဘောလုံးကဲ့သို့သော အသင်းလိုက် အားကစားပြိုင်ပွဲများကို ကြည့်နေလျှင် အံ့ဖွယ်ရာ ဂိုးများမတိုင်မီတွင် အရည်အသွေးမြင့်မားသည့် ပါ့စ်လှုပ်ရှားမှုများကို တွေ့မြင်နိုင်သည်။ ထိုအရာများကို လူအများက ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ကြသည်။ အရည်အသွေးမြင့်မားသည့် ကစားမှုများသည် အလိုအလျောက်သိမြင်မှုကို လိုက်နာသည့်အခါတွင် ပေါ်ထွက်လာသည်။ ထိုသို့တွေးကြည့်လျှင် အလိုအလျောက်သိမြင်မှုဆိုသည်မှာ လူအများထံသို့ တဒင်္ဂအတွင်း ရောက်ရှိလာပြီး အသင်းလိုက် လှုပ်ရှားမှုများကို ဟန်ချက်ညီစေသည်။ ထိုအရာသည် လူတစ်ဦးချင်းစီတွင် သီးခြားစိတ်သဘောထားများ ရှိသည်မဟုတ်ဘဲ စိတ်သဘောထားသည် တစ်ခုတည်းဖြစ်ပြီး ဆက်နွယ်နေသည်ကို ပြသနေသည့် ပင်ကိုယ်အသွင်တစ်ခု ဖြစ်သည်။
ပုံဆွဲရာတွင် ကျွမ်းကျင်သူများသည် နောက်တစ်ကြောင်းကို မြင်နိုင်သည်ဟု ဆိုကြသည်။ ဘောလုံးကစားသူများထဲတွင် ပါ့စ်လမ်းကြောင်းများ သို့မဟုတ် ဒရီဘလ်လမ်းကြောင်းများကို အဖြူရောင်မျဉ်းများအဖြစ် မြင်ရသည်ဟု ဆိုသူများလည်း ရှိသည်။ အဖြူရောင်မျဉ်းများကို မမြင်ရသော်လည်း ရိုက်လမ်းကြောင်းများကို မြင်ရသည်ဟု ဆိုသူများလည်း ရှိသည်။ အစီအစဉ်ရေးဆွဲခြင်းကို အလုပ်အကိုင်အဖြစ် လုပ်ကိုင်သူများထဲတွင် မြူတိမ်တိုက်ကဲ့သို့ မှုန်ဝါးနေသည့် စိတ်ကူးများကို မြင်ရပြီး အချိန်ယူ၍ ကြည့်နေလျှင် စိတ်ကူးအဖြစ် ပေါင်းစပ်လာသည်ဟု ဆိုသူများလည်း ရှိသည်။ ထိုသို့သော အချိန်မျိုးတွင် အနှောင့်အယှက်စိတ်များ မရှိဘဲ စိတ်မရှိခြင်းအချိန်တွင် ပေါ်ထွက်လာသည့် ဖြစ်စဉ်ဖြစ်သည်။ တစ်နည်းအားဖြင့် စိတ်၏မျက်စိ၊ စိတ်မျက်စိဖြင့် ကြည့်နေသည့် အခြေအနေဖြစ်ပြီး စိတ်သဘောထားအနေနဲ့ တည်ရှိနေသည့် အခြေအနေဖြစ်သည်။ ကျွမ်းကျင်သည့် အရာများကို လုပ်ဆောင်နေသည့်အချိန်တွင် မြင်ရသည့် ဖြစ်စဉ်ဖြစ်ပြီး အလိုအလျောက်သိမြင်မှု၏ ပင်ကိုယ်အသွင်ဖြစ်သည်။ ထိုမြင်ရသည့် မျဉ်းများကို လိုက်နာလျှင် အမြင့်မားဆုံး စွမ်းဆောင်ရည်ကို ဖော်ပြနိုင်သည်။
တစ်စုံတစ်ခုကို စိတ်ဝင်စားနေလျှင် လမ်းလျှောက်နေစဉ်တွင် ထိုအရာနှင့် ဆက်စပ်သည့် စာသားများ သို့မဟုတ် ကြော်ငြာများကို မြင်ရသည့်အပြင် ထိုနေရာတစ်ခုတည်းကို ပိုမိုတောက်ပစွာ မြင်ရတတ်သည်။ ထိုအရာသည် နောက်တစ်ဆင့်သို့ ဆက်သွယ်ပေးသည့် အကြောင်းအရာဖြစ်သည်။ ထိုအချိန်တွင်လည်း စိတ်မျက်စိဖြင့် ကြည့်နေခြင်း ဖြစ်သည်။
အားကစားလုပ်နေစဉ်တွင် မိမိ သို့မဟုတ် အခြားသူများ၏ အရည်အသွေးမြင့်မားပြီး လှပသည့် ကစားမှုများကို ကြည့်ရှုနေစဉ် အချိန်ကို နှေးကွေးစွာ စီးဆင်းနေသည့် ဖြစ်စဉ်ကို ကြုံတွေ့ရတတ်သည်။ ထိုကစားမှုကို ကြည့်နေသည့် တဒင်္ဂတွင် စိတ်မရှိခြင်း အခြေအနေဖြစ်သည်။ စိတ်မရှိခြင်းဖြင့် ဖြစ်ပေါ်လာသည့် ကစားမှုကို စိတ်မရှိခြင်းဖြင့် ကြည့်နေခြင်း ဖြစ်သည်။ လူသားများသည် အရည်အသွေးမြင့်မားသည့် အရာများကို မြင်ရသည့် တဒင်္ဂတွင် တွေးခေါ်မှုများ ရပ်တန့်သွားတတ်သည်။
အချို့သောအခြေအနေများတွင် ထိတ်လန့်ဖွယ်ရာအဖြစ်အပျက်များ သို့မဟုတ် မတော်တဆမှုများကို ကြုံတွေ့ရသောအခါ သို့မဟုတ် မြင်တွေ့ရသောအခါ ၎င်းတို့ကို နှေးကွေးစွာ မြင်တွေ့ရတတ်သည်။ ထိုအခိုက်အတန့်တွင် အတွေးများရပ်တန့်သွားပြီး အလွန်မြင့်မားသော အာရုံစူးစိုက်မှုဖြင့် ၎င်းတို့ကို လေ့လာကြည့်ရှုနေမိတတ်သည်။ ဤအရာသည်လည်း စိတ်မရှိခြင်း ဖြစ်သည်။
ခန္ဓာကိုယ်စွမ်းရည်မြင့်မားလာပြီး မြင့်မားသောအခြေအနေကို ထိန်းသိမ်းထားနိုင်လျှင်၊ အလင်းထိုးသောအခါ စွမ်းဆောင်ရည်လည်း ပိုမိုမြင့်မားလာသည်။ တစ်ဦးတည်းသောလူသည် ပင်ပန်းလာပြီး လှုပ်ရှားမှုများ၏ အရှိန်နှင့် အရည်အသွေးကျဆင်းလာသောအခါ၊ ယခင်က မြင်တွေ့နေရသော စိတ်ကူးများလည်း ပေါ်ပေါက်လာခြင်းမရှိတော့ပေ။ တစ်နည်းအားဖြင့်၊ အလင်းထိုးခြင်းသည် လူတစ်ဦး၏ အခြေအနေနှင့် ပတ်ဝန်းကျင်ပေါ်မူတည်၍ ပေါ်ပေါက်လာခြင်း သို့မဟုတ် မပေါ်ပေါက်လာခြင်းဖြစ်သည်။
လူတစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး အလင်းထိုးသည့်အရှိန်သည် ကွဲပြားသည်။ အားကစားကဲ့သို့သော အမြန်ဆုံးဆုံးဖြတ်ချက်ချရန် လိုအပ်သည့် ပြိုင်ပွဲများတွင်၊ အလင်းထိုးသည့်အရှိန်မြန်သူသည် ထိုနေရာတွင် အနိုင်ရရှိသည်။ အလင်းထိုးသည့်အရှိန်နှေးသူသည် အနိုင်ရရှိခြင်းမရှိသလောက်နည်းပြီး၊ ထို့ကြောင့် ရှုံးနိမ့်တတ်သည်။
အလင်းထိုးသည့်အရှိန်မြန်သူသည် ယေဘုယျအားဖြင့် စွမ်းရည်ပိုမိုမြင့်မားသည်။
တိတ်ဆိတ်သောဂီတကို နားထောင်ခြင်း၊ လမ်းလျှောက်ခြင်း၊ အရသာပျော့သောအစားအစာများကို စားသုံးခြင်းစသည့် လှုံ့ဆော်မှုနည်းသောလုပ်ဆောင်ချက်များသည် သတိရှိနေသောအခြေအနေကို ထိန်းသိမ်းထားရန် လွယ်ကူသည်။ ဆန့်ကျင်ဘက်အားဖြင့်၊ လှုံ့ဆော်မှုများသောအရာများသည် အလွန်အကျွံသိမြင်မှုများကို စိတ်ကိုဆွဲဆောင်သည်။ ဆူညံသံများ၊ အသံကျယ်များ၊ အချက်အလက်များစွာပါသောအရာများ၊ ပူပြင်းခြင်း၊ အေးခြင်း၊ စပ်ခြင်း၊ ချိုခြင်းစသည်တို့ဖြစ်သည်။
ကလေးများရှိပြီး ဆူညံနေသောဘဝတွင်လည်း၊ စိတ်မရှိခြင်းဖြစ်စေသောအခိုက်အတန့်များစွာရှိသည်။
စိတ်မရှိခြင်းဖြစ်စေရန် လူမှုဆက်ဆံရေးကို ရှောင်ရှားခြင်းသည် အတ္တဖြစ်သည်။ တစ်ကိုယ်တည်းနေချိန်သည် အရေးကြီးသော်လည်း၊ လူများနှင့်စကားပြောဆိုရာတွင် အတွေးများကို အာရုံစိုက်ရန် လေ့ကျင့်နိုင်သည်။ တောထဲတွင် သို့မဟုတ် တောင်ထဲတွင် လေ့ကျင့်ရန် မလိုအပ်ပါ၊ လောကီအရာများတွင်လည်း လုပ်ဆောင်နိုင်သည်။
အလင်းထိုးခြင်းနှင့် စိတ်ကူးများသည်၊ ကြိုးစားအားထုတ်မှုများကို တည်ငြိမ်စွာလုပ်ဆောင်နေပါက ပိုမိုလွယ်ကူစွာရရှိနိုင်သည်။ ကာလတစ်ခုအတွင်း ၎င်းတို့သည် အဆက်မပြတ်လာတတ်သည်။ ဆန့်ကျင်ဘက်အားဖြင့်၊ အတ္တဆန်လာပါက ၎င်းတို့သည် လာခြင်းမရှိတော့ပေ။ လိုချင်မှုများကြောင့် အတွေးများသည် ဝင်ရောက်လာသော အလင်းထိုးခြင်းအတွက် နေရာမရှိတော့ပေ။
ကျောရိုးကို မတ်မတ်ထားပါက အလင်းထိုးခြင်းသည် ပိုမိုထက်မြက်လာသည်။
အလင်းထိုးခြင်းသည် အရည်အသွေးမြင့်မားပြီး သဟဇာတဖြစ်စေသည်။ ၎င်းကို လိုက်နာပါက လူသားသည် အမြင့်မားဆုံးစွမ်းရည်ကို ပြသနိုင်သည်။ လုပ်ဆောင်ရမည့်အရာများပေါ်မူတည်၍ ဉာဏ်ရည်လိုအပ်ချက်ရှိခြင်း သို့မဟုတ် မလိုအပ်ခြင်းစသည်ဖြင့် ကွဲပြားသော်လည်း၊ စာသင်ခုံတွင်ထိုင်ပြီး လေ့လာခြင်းကို မနှစ်သက်သော်လည်း၊ အားကစားတွင် ကျွမ်းကျင်သူများသည် အားကစားနှင့်ပတ်သက်သော အလင်းထိုးခြင်းကို ပိုမိုရရှိတတ်သည်။ ဆန့်ကျင်ဘက်အားဖြင့်၊ အားကစားတွင် မကျွမ်းကျင်သော်လည်း၊ သင်္ချာနှင့်ပတ်သက်သော အလင်းထိုးခြင်းကို ပိုမိုရရှိတတ်သူများလည်းရှိသည်။ သိပ္ပံပညာရှင်ဖြစ်လာသူများသည် ဉာဏ်ရည်မြင့်မားရန်လိုအပ်သော်လည်း၊ ထို့အပြင် ထိုအရာများကို စိတ်ဝင်စားပြီး သင့်တော်မှုရှိမှသာ အလင်းထိုးခြင်းသည် ပိုမိုလွယ်ကူစွာရရှိနိုင်သည်။
သတိရှိရှိနေထိုင်ခြင်းကို အာရုံစိုက်လုပ်ဆောင်သောအခါ၊ အသစ်သောစွမ်းရည်များ ပွင့်လန်းလာတတ်သည်။
စူးစမ်းလိုစိတ်နှင့် အလင်းထိုးခြင်းသည် စကားလုံးအရ ကွဲပြားသော်လည်း၊ "ငါသည် ဤအရာကို စိတ်ဝင်စားသည်" ဟု သတိထားမိသည့် အမြင်တွင် စူးစမ်းလိုစိတ်သည်လည်း အလင်းထိုးခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ တစ်နည်းအားဖြင့်၊ စူးစမ်းလိုစိတ်ကို လိုက်နာခြင်းသည် သတိက ညွှန်ပြသည့် လမ်းကြောင်းဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် ထိုသူအတွက် စွမ်းရည်များ ပြသနိုင်သည့် လမ်းကြောင်း သို့မဟုတ် ဘဝအတွေ့အကြုံအတွက် လိုအပ်သည့် အရာဖြစ်နိုင်သည်။
စူးစမ်းလိုစိတ်သည် ကလေးများ ပုန်းအိမ်ဆော့သည့်နည်းတူ စင်ကြယ်သော စိတ်ဝင်စားမှုဖြစ်သည်။ စိတ်ဝင်စားမှုပေါ်လာသည့် အခိုက်အတန့်တွင်၊ နောက်ကွယ်တွင် ငွေကြေးကို မြင်တွေ့ရခြင်း သို့မဟုတ် ကိုယ်ကျိုးစီးပွားကို မြင်တွေ့ရခြင်းသည် တဏှာဖြစ်နိုင်သည်။
လူသားသည် ဆင်းရဲမွဲတေမှု၏ အန္တရာယ်နှင့် ရင်ဆိုင်ရသောအခါ၊ စူးစမ်းလိုစိတ်ကို လိုက်နာရန် ခက်ခဲလာသည်။
စူးစမ်းလိုစိတ်ကို သတိထားမိသော်လည်း၊ ရှုံးနိမ့်မှုကို ကြောက်ရွံ့ခြင်းစသည့် အကြောင်းများကြောင့် ခြေလှမ်းမစနိုင်ပါက၊ ၎င်းသည်လည်း "ကျွန်တော်/ကျွန်မ" ထိခိုက်မှာကို ကြောက်ရွံ့သည့် အတွေးဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် အတိတ်က အခါးသက်သော အတွေ့အကြုံများမှ လာသည့် ကြောက်ရွံ့မှု ဖြစ်နိုင်သလို၊ မွေးရာပါ အတ္တမှ လာသည့် အရာလည်း ဖြစ်နိုင်သည်။
ဘဝတာဝန်နှင့် သင့်လျော်သောအလုပ်သည် ဝါသနာပါရာနယ်ပယ်တွင် မကြာခဏတွေ့ရှိရသည်။ ထို့ကြောင့် စူးစမ်းလိုစိတ်ကို လိုက်နာခြင်းသည် ကောင်းသည်။ ဝါသနာသည် လုပ်ခိုင်းသည့်အရာမဟုတ်ဘဲ၊ ငွေပေးပြီး လုပ်ချင်သည့်အရာဖြစ်သည်။
ဘဝတာဝန်နှင့် သင့်လျော်သောအလုပ်ကို လုပ်ကိုင်နေသူကို ၎င်းကို ရပ်တန့်ခိုင်းရန် ခက်ခဲသည်။ ပတ်ဝန်းကျင်က ရပ်တန့်ခိုင်းသော်လည်း နားမထောင်ပေ။ ထို့ထက်ပို၍ စိတ်အားထက်သန်မှုလည်း ပိုမိုမြင့်မားလာသည်။
ဘဝတာဝန်နှင့် သင့်လျော်သောအလုပ်သည် ထိုလုပ်ဆောင်ချက်သည် မိမိနှင့် ကိုက်ညီသောကြောင့် နှစ်မြုပ်နိုင်သည်။ ထိုအချိန်တွင် စိတ်မရှိခြင်းဖြစ်ပြီး အလင်းထိုးခြင်းကိုလည်း ပိုမိုရရှိတတ်သည်။ ထို့ကြောင့် ၎င်းကို လုပ်ဆောင်နေခြင်းသည် ပျော်စရာကောင်းသည်။ အလင်းထိုးခြင်းကို လိုက်နာခြင်းသည် ပျော်စရာကောင်းသည်။ ဤပျော်ရွှင်မှုသည် ရယူလိုမှု၊ ပိုင်ဆိုင်လိုမှု၊ စိုးမိုးလိုမှုစသည့် အတ္တကို ပျော်ရွှင်စေသည့် ပျော်ရွှင်မှုမျိုးမဟုတ်ပေ။
ရယ်မောနေသည့် အခိုက်အတန့်တွင် စိတ်မရှိခြင်းဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ပျော်စရာကောင်းသည်။
ပါရမီရှိသည့်အရာသည် ထိုသူ နှစ်သက်သည့်အရာဖြစ်သည်။
နှစ်သက်သည့်အရာကို လုပ်ဆောင်နေသူအတွက် ကြိုးစားအားထုတ်နေသည်ဟူသော စကားလုံးသည် မသင့်တော်ပေ။ ပျော်သည့်အတွက် စိတ်မရှိဘဲ စိတ်ပါလက်ပါ လုပ်ဆောင်နေခြင်းသာဖြစ်သည်။
နှစ်သက်သည့်အရာကို လုပ်ဆောင်နေသူအတွက်၊ ဘဝသည် လျှပ်တစ်ပြက် ကုန်ဆုံးသွားသည်။ မနှစ်သက်သည့်အရာကို လုပ်ဆောင်နေသူအတွက်၊ ဘဝသည် ရှည်လျားသည်။
ဘဝတာဝန်နှင့် သင့်လျော်သောအလုပ်ကို လုပ်ဆောင်သောအခါ၊ တာဝန်သိစိတ်ကို ခံစားရတတ်သည်။ ထိုအခါ ဒုက္ခများကို ရင်ဆိုင်ရန် အားအင်လည်း ပိုမိုရရှိလာသည်။
ဘဝတာဝန်ကို လုပ်ဆောင်နေသော်လည်း၊ အဖြစ်အပျက်များ မပေါ်ပေါက်သည့် ကာလရှိတတ်သည်။ ထိုကာလသည် မည်မျှကြာသည်ဖြစ်စေ၊ ဘဝတာဝန်ဖြစ်ပါက လက်လျှော့ခြင်းမရှိ။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ထိုအခိုက်အတန့်တွင် ဖြစ်ပေါ်လာသည့် အလင်းထိုးသည့် တွန်းအားကို လိုက်နာသောကြောင့်၊ ၎င်းကို လုပ်ဆောင်ရခြင်းတွင် ပြည့်ဝမှုနှင့် ပျော်ရွှင်မှုကို ခံစားရပြီး၊ အကျိုးအမြတ်ကို မမျှော်လင့်ပေ။ ထို့ကြောင့် စိတ်ပျက်ခြင်းလည်း မရှိ၊ စိတ်ဓာတ်ကျခြင်းလည်း မရှိပေ။ ဆန့်ကျင်ဘက်အားဖြင့်၊ အကျိုးအမြတ်ကို မျှော်လင့်သည့် တဏှာရှိပါက၊ အဖြစ်အပျက်များ မပေါ်ပေါက်လျှင် တစ်နေရာရာတွင် စိတ်ဓာတ်ကျသွားတတ်သည်။
ပျော်စရာကောင်းသည့် စာသင်ခြင်းနှင့် မပျော်စရာကောင်းသည့် စာသင်ခြင်းရှိသည်။ ယခင်က စူးစမ်းလိုစိတ်ကို လိုက်နာပြီး လုပ်ဆောင်နေသည့်အချိန်၊ နောက်တစ်ခုက မလုပ်ချင်သည့်အရာကို လုပ်နေသည့်အချိန်ဖြစ်သည်။ ယခင်က သဘောကျစွာ သင်ယူနိုင်ပြီး မှတ်ဉာဏ်တွင်လည်း ပိုမိုမှတ်မိလွယ်သော်လည်း၊ နောက်တစ်ခုက ဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်သည်။
လူသည် မိမိနှစ်သက်သည့်အရာကို လုပ်ဆောင်နေသည့် မိမိကို နှစ်သက်ပြီး၊ ထိုအချိန်တွင် တက်ကြွမှုလည်း ပိုမိုရရှိလာကာ၊ မိတ်ဆွေများလည်း ပိုမိုရရှိလာပြီး၊ ရိုက်ကူးသည့် ဓာတ်ပုံအရေအတွက်လည်း ပိုမိုများပြားလာသည်။
လူသားသည် မိမိတတ်ကျွမ်းသည့် နယ်ပယ်တွင် ဦးနှောက်လည်ပတ်မှု ပိုမိုမြန်ဆန်လာပြီး၊ ပိုမိုများပြားစွာ အလင်းထိုးလာတတ်သည်။ ဆန့်ကျင်ဘက်အားဖြင့်၊ မကိုက်ညီသည့်အရာကို လုပ်ဆောင်သောအခါ၊ ဦးနှောက်လည်ပတ်မှုလည်း နှေးကွေးလာသည်။
ရေချိုးသည့်အခိုက်အတန့်တွင် စိတ်မရှိခြင်းဖြစ်ပြီး၊ စိတ်ကူးများ ပိုမိုထွက်ပေါ်လာတတ်သည်။
လူများနှင့် စကားပြောနေသည့်အချိန်တွင် အိမ်အရောက်ပို့ဆောင်ရေးက ရောက်လာခြင်း၊ စဉ်းစားနေသည့်အချိန်တွင် ရုတ်တရက် အိမ်သာသွားချင်စိတ်ပေါ်လာခြင်းစသည့် ထိုသို့သော သာမန်အခိုက်အတန့်များသည် အရာရာကို ရပ်တန့်ရန် အချိန်ဖြစ်နိုင်သလို၊ ရုတ်တရက် စိတ်မရှိခြင်းဖြစ်ပြီး မတူညီသည့် စိတ်ကူးများ ပေါ်ပေါက်လာသည့် အခိုက်အတန့်လည်း ဖြစ်နိုင်သည်။
မနက်အိပ်ရာထချိန်တွင် ဦးနှောက်တွင် အသံများမရှိသောကြောင့်၊ စဉ်းစားရမည့် အလုပ်များအတွက် ထိုအချိန်သည် သင့်တော်သည်။ ဆန့်ကျင်ဘက်အားဖြင့်၊ ညဘက်တွင် နေ့ခင်းဘက် အသံများကြောင့် ဦးနှောက်ပင်ပန်းနေပြီး၊ အာရုံစူးစိုက်မှု ကျဆင်းသွားသည်။
မနက်ပိုင်းနှင့် နေ့လယ်အိပ်ပြီးနောက် အိပ်ရာထချိန်တွင် စိတ်ကူးများ ပိုမိုထွက်ပေါ်လာတတ်သောကြောင့်၊ အိပ်ရာမဝင်မီ ပြဿနာကို ကြိုတင်စဉ်းစားထားပါ။ ထိုအခါ အိပ်နေစဉ်တွင် ဦးနှောက်သည် စနစ်တကျ ဖြစ်သွားသည်။
အလင်းထိုးခြင်းကြောင့် ထွက်ပေါ်လာသည့် စိတ်ကူးများနှင့် အိုင်ဒီယာများသည် အိပ်မက်ကဲ့သို့ ချက်ချင်းမေ့သွားတတ်သည်။ ထို့ကြောင့် ထိုနေရာတွင် ချက်ချင်း မှတ်သားထားသင့်သည်။
စိတ်မရှိဘဲ အရာတစ်ခုကို ဖန်တီးနေသောအခါ၊ လုပ်စရာမရှိတော့သည့် အချိန်သည် အလင်းထိုးခြင်းအဖြစ် ရောက်ရှိလာတတ်သည်။ ထိုအချိန်သည် ထိုအချိန်တွင် ပြီးပြည့်စုံသည့် အခိုက်အတန့်ဖြစ်သည်။ သို့သော် နောက်တစ်နေ့တွင် ကြည့်လိုက်သောအခါ၊ အသစ်သော လုပ်စရာများ မြင်တွေ့ရတတ်သည်။
အတွေးသည် အရာနှစ်ခုကို တစ်ပြိုင်နက်တည်း မတွေးနိုင်ပါ။ ထိုအခိုက်အတန့်တွင် အမြင့်မားဆုံးစွမ်းရည်ကို ပြသလိုပါက၊ တစ်ခုတည်းကို အာရုံစိုက်ပါ။
စိတ်မရှိခြင်းဖြင့် အလုပ်လုပ်နေသော်လည်း အတွေးကို အသုံးပြုနေဆဲဖြစ်သည်။ သို့သော် အတွေးကို အလွန်အမင်းမှီခိုပြီး ဖန်တီးပါက ဟောင်းနွမ်းသောအရာများ ပေါ်ထွက်လာတတ်သည်။ ၎င်းသည် အလင်းထိုးခြင်းမဟုတ်ဘဲ အတိတ်မှတ်ဉာဏ်များဖြင့် ဖန်တီးသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ ထိုအခါ ဖန်တီးနေစဉ်တွင် ငြီးငွေ့လာပြီး ရပ်တန့်လိုစိတ်ဖြစ်ပေါ်လာတတ်သည်။
မည်သူမဆို လက်ရှိရောက်ရှိနေသော အခြေအနေသည် ထိုသူအတွက် လုပ်သင့်သည့်အရာများနှင့် သင်ယူသင့်သည့်အရာများ ပါဝင်နေသည်။ ထိုအချိန်တွင် ၎င်းကို သတိထားမိသူများလည်းရှိသလို၊ နောက်မှသတိထားမိသူများလည်းရှိသည်။ လုံးဝမသတိထားမိဘဲ အလားတူအခြေအနေကို အကြိမ်ကြိမ်ပြန်လည်တွေ့ကြုံရသူများလည်းရှိသည်။ အတ္တကို ချည်နှောင်ခံရမှု ပြင်းထန်ပါက၊ မကျေနပ်မှုများပိုမိုများပြားလာပြီး၊ လက်ရှိအခြေအနေကို တိုက်ရိုက်မကြည့်တတ်ပေ။ ချည်နှောင်ခံရမှု နည်းပါးလာသည်နှင့်အမျှ၊ ထိုအခြေအနေသည် မိမိကို မည်သည့်အရာကို သတိပေးနေသည်ဆိုသည့် အမြင်ဖြင့် ကြည့်တတ်လာသည်။
ဘဝတံခါးပိတ်သွားတတ်သည်။ ၎င်းသည် သတိမှလာသည့် သင်ယူမှုကာလဖြစ်သည်။ ထိုအခါ အပြင်ဘက်သို့ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှုမရှိတော့ဘဲ၊ ထိုတံခါးကို မိမိကိုယ်တိုင် ဖွင့်နိုင်ခြင်းမရှိတော့ပေ။ ထိုအချိန်တွင် လုပ်နိုင်သည့်အရာမှာ ၎င်းသဘာဝအတိုင်း ဖွင့်လာသည်အထိ စောင့်ဆိုင်းရန်နှင့်၊ ဖွင့်လာသည့်အခါ အတွက် ပြင်ဆင်ထားရန်ဖြစ်သည်။ ပြင်ဆင်မှုပြည့်စုံသောအခါ၊ တံခါးသည် ဖွင့်လာသည်။
အသစ်သောပတ်ဝန်းကျင်တွင် ပထမဆုံးအထင်မှာ "အံ့အားသင့်စရာကောင်းသော နေရာသို့ ရောက်လာပြီ။ ဤနေရာသည် ငါနေထိုင်ရာနေရာမဟုတ်" ဟူ၍ဖြစ်ပြီး၊ ထိုအခြေအနေမှ ချက်ချင်းမလွတ်မြောက်နိုင်သောအခါ၊ နောက်ပိုင်းတွင် စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာစသည့် ကြီးမားသောကြီးထွားမှုကို ဖြစ်စေသည့် ကာလဖြစ်လာတတ်သည်။
ကောင်းစွာမလုပ်နိုင်ဘဲ အလယ်တွင် ရပ်တန့်လိုက်ခြင်းကို ထွက်ပြေးခြင်းဟု ထင်မှတ်တတ်သူများသည်၊ အောင်မြင်မှု သို့မဟုတ် ရှုံးနိမ့်မှုဆိုသည့် အတွေးတွင် ချည်နှောင်ခံနေရသည်။ ထို့ကြောင့် အသစ်သောအရာကို စတင်လုပ်ဆောင်ရန် ခြေလှမ်းစတင်ရန် ခက်ခဲလာသည်။ အတ္တသည် ယုံကြည်မှုဆုံးရှုံးမှုနှင့် မိမိ၏ဂုဏ်သိက္ခာထိခိုက်မှုကို ကြောက်ရွံ့သည်။ ထိုသို့သောအချိန်တွင်၊ ၎င်းသည် မိမိနှင့် ကိုက်ညီမှုရှိမရှိ စမ်းသပ်ကြည့်ရန် လိုအပ်သည်။ ထိုသို့ပြုလုပ်ပါက၊ ၎င်းသည် မကိုက်ညီပါက၊ စမ်းသပ်မှုရလဒ်ထွက်ပေါ်လာပြီဖြစ်သောကြောင့်၊ အလယ်တွင် ရပ်တန့်ရန် ပိုမိုလွယ်ကူလာသည်။ တစ်နေ့တွင် ကိုက်ညီသည့်အရာကို တွေ့ရှိပါက၊ ရပ်တန့်ရန် ပိုမိုခက်ခဲလာပြီး၊ စွမ်းရည်သည် သဘာဝအတိုင်း ပြသလာသည်။
စူးစမ်းလိုစိတ်ကို လိုက်နာသောအခါ၊ အလင်းထိုးခြင်း၊ တွန်းအားနှင့် စိတ်အားထက်သန်မှုသည် သဘာဝအတိုင်း အတွင်းမှ လာတတ်သည်။ အလင်းထိုးခြင်းကို လိုက်နာပါက၊ သဘာဝအတိုင်း ဆက်လက်လုပ်ဆောင်နိုင်သည်။ ဆန့်ကျင်ဘက်အားဖြင့်၊ ငြီးငွေ့လာသည့် အလင်းထိုးခြင်းလည်း ရှိသည်။
လူတစ်ဦးချင်းစီ၏ ကောင်းမှုဆိုးမှုစံနှုန်းများသည်၊ အတိတ်မှတ်ဉာဏ်များနှင့် ယဉ်ကျေးမှုဆိုင်ရာ နောက်ခံများပေါ်မူတည်၍ ကွဲပြားသည်။ လူကို ကူညီခြင်းတစ်ခုတည်းကိုပင် ကြည့်ပါက၊ ကျေးဇူးတင်စရာကောင်းသော အနှောင့်အယှက်လည်း ရှိတတ်သည်။ စိတ်မရှိခြင်းဖြင့် သဘာဝအတိုင်း ဖြစ်ပေါ်လာသည့် အပြုအမူတွင်၊ အခြေခံကျသော ကောင်းမှုရှိသည်။
တစ်စုံတစ်ဦးကို နှစ်သက်ပြီး ထိုသူအတွက် စဉ်းစားလုပ်ဆောင်သောအခါ၊ ၎င်းကို ချစ်ခြင်းမေတ္တာ သို့မဟုတ် ချစ်ခြင်းမေတ္တာဟု ခေါ်ဆိုတတ်သည်။ ၎င်းတွင် အနည်းငယ်မျှသော အကျိုးအမြတ်ကို မျှော်လင့်ပါက၊ အကျိုးအမြတ်မရှိသောအခါ၊ စိတ်ပျက်ခြင်းနှင့် စိတ်ဓာတ်ကျခြင်းတို့ကို ရင်ဆိုင်ရတတ်သည်။ ၎င်းသည် ချစ်ခြင်းမေတ္တာဟု ဟန်ဆောင်ထားသော အတ္တဖြစ်နိုင်သလို၊ ချစ်ခြင်းမေတ္တာအတွင်း အတ္တရောနှောနေခြင်းလည်း ဖြစ်နိုင်သည်။ ဆန့်ကျင်ဘက်အားဖြင့်၊ အကျိုးအမြတ်မရှိသော်လည်း ဆက်လက်ပေးနေခြင်းသည် စင်ကြယ်သော ချစ်ခြင်းမေတ္တာဖြစ်သည်။ ဥပမာ မိဘများက ကလေးများကို ပြုစုပျိုးထောင်သည့်နည်းတူ။ တဏှာမရှိသော အပြုအမူသည် ချစ်ခြင်းမေတ္တာပင်ဖြစ်ပြီး၊ သစ္စာဖောက်ခံရသော်လည်း ဒေါသမထွက်ပေ။ ဆန့်ကျင်ဘက်အားဖြင့်၊ အတ္တသည် အကျိုးအမြတ်ကို စဉ်းစားသည့် အတွေးလည်းဖြစ်သည်။ တစ်နည်းအားဖြင့်၊ ချစ်ခြင်းမေတ္တာနှင့် ချစ်ခြင်းသည် သတိမှလာသည့် အလင်းထိုးသည့် အပြုအမူဖြစ်ပြီး၊ သတိကိုယ်တိုင်ဖြစ်သည်။ သတိဖြင့် ဖန်တီးထားသော ဤကမ္ဘာလောကသည်လည်း ချစ်ခြင်းမေတ္တာဖြင့် ဖန်တီးထားသည်။
လူသားသည် ဘဝအတွေ့အကြုံများမှတစ်ဆင့်၊ အစပျိုးသူမှ ကျွမ်းကျင်သူသို့၊ မရင့်ကျက်မှုမှ ရင့်ကျက်မှုသို့၊ ကြမ်းတမ်းမှုမှ သိမ်မွေ့မှုသို့၊ အကြမ်းဖက်မှုမှ အကြမ်းမဖက်မှုသို့၊ ရှုပ်ထွေးမှုမှ သဟဇာတဖြစ်မှုသို့၊ ပဋိပက္ခမှ ငြိမ်းချမ်းမှုသို့၊ အတွေးမှ စိတ်မရှိခြင်းသို့၊ အတ္တမှ သတိသို့၊ ကြီးထွားလာသည်။ ကြီးထွားမှုသည်လည်း သတိ၏ သဘာဝဖြစ်သည်။
0 コメント